Ueno (26-07-2011)

Zoals jullie vast al wel gemerkt hebben, staan sommige verslagen wat later online dan andere.. De reden daarvoor is dat we dan meestal het verslag pas de volgende dag typen en online zetten. En daar zijn we niet altijd even vroeg mee… zeker als we een rustdag of kleine activiteiten gepland hebben staan. Op sommige dagen is het ’s avonds nog heel gezellig. Onze huisbaas gaat meestal rond 11 uur terug naar zijn kantoor, maar rond half 12 komt Itomi nog thuis. Deze Japanse dame vindt het gezellig om een praatje te maken en foto’s uit te wisselen. Zo wordt het dan nogal eens half 1 / 1 uur voordat we in bed belanden. En aangezien andere huisbewoners en de baas rond 6 uur weer door het huis wandelen en hardop kletsen met elkaar, hebben we in de eerste week al oordopjes gekocht. Zo slapen we door de meeste herrie heen, maar gebeurt het ook wel eens dat we pas rond half 11 wakker ‘schrikken’. Dus vandaar… ;) Dit verslag is er ook weer zo eentje wat we woensdagochtend (voor ons half 12) aan het typen zijn.

Voor dinsdag hadden we de Ueno Zoo gepland staan; in het Japans: Ueno Dobutsuen. Deze dierentuin is de oudste en grootste van heel Japan. Bij aankomst was dit al af te lezen aan de kaart, aangezien de dierentuin is verdeeld over twee gigantische gebieden. Deze gebieden worden van elkaar gescheiden door een snelweg, die je als bezoeker oversteekt via een loopbrug of met een monorail.

Ueno Dobutsuen staat bekend om haar panda’s. Nadat in 2008 hun Chinese panda Ling-Ling is overleden, hebben ze tot april 2011 geen panda’s gehad. Maar nu hebben ze er twee! Het mannetje Li-Li en het vrouwtje Shin-Shin . Bij binnenkomst in de dierentuin stond er een rij van ongeveer een half uur om deze reuzenberen te kunnen zien. Aangezien er nog veel meer te zien is, zijn wij pas aan het einde van de dag bij het duo langs gegaan. Ze zijn mooi om te zien, daar niet van, maar om er nou echt voor in de rij te staan… wij konden lekker zo doorlopen en gelijk foto’s maken van de zwart-witjes.

In onze tocht door de dierentuin kwamen we best veel jonge dieren tegen. Bij elk verblijf waar een jong dier te vinden was (een akachan), stond op een bordje vermeld wanneer dit diertje geboren was. Bij sommige dieren was echt nog een heel klein beestje te zien, bij andere dieren was het beestje toch al heel hard gegroeid in die paar weken of maanden.

Verder was er veel aandacht voor vogels. Er waren veel verblijven waarin de bonte verzameling Japanse vogels tentoongesteld werd. En in heel veel van deze verblijven waren mussen te vinden. Of dat nou gepland was of niet… wij vermoedden van niet. Vlakbij de oversteek tussen de twee dierentuin gebieden, was een heel groot verblijf gemaakt met allerlei grote roofvogels. Zo waren hier gieren ondergebracht, maar ook zeearenden.

Ook erg interessant was het vivarium. In dit verblijf waren allerlei reptielen en amfibieën ondergebracht, zoals slangen, krokodillen, kikkers en hagedissen. Eén deel van dit vivarium was gewijd aan camouflage. Aan de hand van verschillende kleinere verblijven werd getoond hoe dieren zich perfect aan kunnen passen aan hun omgeving. Zelfs zo perfect, dat de slimste Japanners ze niet eens kunnen spotten met hun Nintendo DS! Eindelijk iets wat een beetje veilig is voor die snel verspreidende Japanse technologie ;)

Wat ook erg mooi was om te zien, waren de verschillende verblijven voor nachtdieren. Vliegende eekhoorns, katachtigen, vleermuizen, muizen, gordeldieren.. we hebben zoveel verschillende dieren gezien dat we ze niet eens allemaal op kunnen noemen. En dan al die jonge diertjes nog… Kortom, een hele mooie dag met prachtige dieren. Ook nog noemenswaardig… de kinderboerderij. Daar waren jonge geitjes, ook echt heel erg schattig, en heel veel kippen en hanen. Helaas werden deze zo door kleine kinderen gestalkt, dat het voor Otto niet lukte om er een uit de handjes van zo’n kind weg te kapen voor een foto. Ach, volgende keer beter.
Rond half 5 verlieten we dit zoölogisch museum voor de treinreis terug naar Ichikawa. De reis duurde maar een half uurtje, dus dat kwam mooi uit. Want er stond namelijk nog iets typisch Japans op het programma: Karaoke. Samen met Andrew, Kurt, Shinja, Ryan (een nieuwe jongen) en huisbaas Shichi zijn we na een uitgebreid diner terug gelopen naar Ichikawa station. Daar in de buurt is namelijk een locatie waar je voor weinig Yen kunt zingen naar hartenlust. Maar er is daar nog veel meer te doen. Zo kan je een partij poolen, tafeltennissen, darten, lezen, internet gebruiken en in grote groepen Nintendo DS’en. Ons programma begon met karaoke, daarna hebben we de avond rond half 12 afgesloten met een potje pool. Samen met Kurt en Ryan zijn we teruggegaan naar Cozy House, onze baas en Shinja achterlatend. Zij wilden nog wel even doorgaan en vanmorgen hoorden we dat ze tot 3 uur ’s morgens liedjes hebben gezongen samen. Aangezien ze ook wat drank bij zich hadden, is het haast een wonder dat ze niet op de stoep voor het gebouw of voor het huis in slaap zijn gesukkeld.

We hebben vannacht en vanmorgen goed gebruik gemaakt van de rust in huis, aangezien we de nacht van donderdag op vrijdag gaan missen. Dan gaan we namelijk Fuji beklimmen!