Na drie jaar wachten was het dan zover, we gingen weer naar Japan. Sinds vorige reis zijn wij verloofd, het was daarom een mooie keuze om de cirkel rond te maken en de huwelijksreis ook naar Japan te laten gaan. Echter om het helemaal onconventioneel te maken hebben wij de volgorde omgedraaid en gaan wij eerst op reis, om daarna te trouwen.
Op Schiphol kwamen we erachter dat KLM een nieuwe manier heeft om je bagage in te checken. Ook dat mag je tegenwoordig allemaal zelf doen met een grote computergestuurde machine. Uiteraard krijgen wij het voor elkaar om met onze bagage net een of andere rare storing te creëren, waar niemand wat van afwist. Gelukkig was dit snel verholpen en konden wij onze weg vervolgen naar het GWK om onze Japanse Yens op te halen. Uiteraard ontstond er op dat moment ook een storing juist toen wij aankwamen. Wat voor een effect hebben wij echt op apparaten? Na veel gebel door een medewerker kregen wij uiteindelijk ook ons geld en konden wij weer verder. Na afscheid genomen te hebben van mijn vader gingen wij door de douane richting de gate. Ondertussen een stop gemaakt bij de sushi bar om afgezet te worden met een veel te duur flesje groene ijsthee, maar hierdoor kwamen we wel alvast in de stemming. De gate was makkelijk te herkennen door de 1:20 ratio toeristen en Japanners.
Al vrij snel konden we boarden in een Boeing 747-400, naar mijn weten het grootste passagierstoestel van KLM.
Als een mooie verrassing kregen we in het vliegtuig een glas champagne om te vieren dat we gingen trouwen. Deze werd hierna nogmaals gevuld. Een mooi begin van de vakantie om in de stemming te komen.
Tijdens de vlucht hebben we ons vermaakt met lekker eten en meerdere mooie films op onze privéschermpjes. Uiteraard kregen we het voor elkaar om een storing te veroorzaken met één van de afstandsbedieningen.
De vlucht ging relatief snel voorbij met af en toe een klein beetje slapen tussendoor. Helaas was er wel relatief veel turbulentie, maar gelukkig ging ook dat allemaal goed.

Op het vliegveld van Tokyo Narita werden we opgehaald door onze vriend Michael, wie wij kennen van onze vorige reis naar Japan. Hij verbleef toen in hetzelfde Guest House als wij. Uiteraard was het erg leuk om hem weer terug te zien na al die jaren. Nadat we de Railpassen geactiveerd hadden, genoten we van een bakkie van de Japanse Starbucks. De groene thee frappucino was ook erg lekker.
Na een beetje bijgepraat te hebben vervolgden we onze reis richting onze Guest House bij Asakusabashi. Hier dropten we even snel onze spullen, aangezien we pas om 3 uur konden inchecken.

Vanaf deze guest house is het slechts een kwartiertje lopen naar Akihabara, de electronic city van Tokyo. Na ween beetje geshopt te hebben, hebben we nog wat bijgekletst in een Japans restaurantje. Ondertussen probeerden Martje en ik om niet in slaap te vallen na de lange reis. We moesten echter wakker blijven om de jetlag onder controle te krijgen.

Na de terugkomst schrokken we echter wel een beetje van onze kamer in de guest house, het was helaas nog kleiner dan die van vorige keer. Gelukkig was het wel een stuk schoner. Maar met een beetje improviseren hebben we er een mooi kamertje van kunnen maken. Zwaar vermoeid gingen we naar bed, genietend van het feit dat we weer terug zijn in Japan, het begin van een prachtige vakantie.