19 juli Nagano

Voor vandaag stond de stad Nagano op het programma. De treinreis naar deze stad toe was nog even spannend, want de gereserveerde plaatsen waren allemaal al bezet. Dit betekende voor ons dat we vroeg op het perron waren om een plekje in de rij te scoren. Hier in Japan werkt alles met nette rijen, waarin mensen geduldig op hun beurt wachten. Er stonden maar een paar mensen voor ons en Tokyo was het beginstation van deze Shinkansen. Dus de stoelen waren snel veroverd.

Aangekomen in Nagano werden we eerst ondervraagd door een paar Japanners, die graag wilden weten wat onze toeristische motieven en interesses waren. En als cadeau kregen we een boekje met informatie over Nagano en twee origami vouwwerkjes. Voor ons ook mooi een gelegenheid om na te vragen waar we de ticketverkoop voor de bus konden vinden. We werden netjes gewezen waar we moesten zijn en kochten bij een wat zenuwachtig overkomend meisje onze bustickets. Het bushokje bleek recht voor het ticket kantoor te liggen, wat in ons voordeel bleek te zijn. Als echte toeristen stapten we in de eerste bus die aan kwam rijden, om er vervolgens uit gevist te worden door onze verkoopster. Die laatste dacht waarschijnlijk dat ze ons nog beter bij de hand had kunnen houden om te voorkomen dat we compleet zouden verdwalen.

Eenmaal in de bus kon het bezichtigen beginnen. Nagano heeft namelijk een bergachtig gebied waar veel te doen is. Met de juiste buslijn is het mogelijk om dit gebied in te gaan en vervolgens vrij heen en weer te reizen tussen verschillende locaties. Onze eerste halte was de Zenkoji tempel. Dit is het op twee na grootste houten bouwwerk in Japan en bevat het eerste Buddhistische beeld van het land. De Dalai Lama heeft deze tempel bezocht en een Buddha geschonken. Wat deze tempel verder nog bijzonder maakt is de ondergrondse passage die ze rijk is. In het complete donker is iedereen gelijk en ga je op zoek naar de sleutel van het paradijs. Het is een heel vreemde gewaarwording om hier te zijn en ineens in de muur een metalen grendel te vinden. Het aanraken hiervan zou verlossing bieden.

We vervolgden onze busreis via een weg door de bergen met mooie uitzichten en gelukkig niet al te veel bochten. Boven aangekomen lag het Ninja museum voor ons klaar. In een open plek in het bos waren gebouwen weggezet waar objecten lagen tentoongesteld, maar er was ook een speciaal Ninja huis. In de beschrijving stond al dat dit huis vol trucs en slimmigheden een uitdaging vormde voor de bezoekers. De eerste paar kamers waren leuk om te doen. Het was steeds vrij eenvoudig om nepdeuren te herkennen en vervolgens de juiste route te volgen. Deze route bracht ons bij een kamer waarvan de vloer schuin omhoog liep. Gelukkig was er een leuning aangebracht aan de zijkant, want zelfs met onze Gaijin Power was het haast onmogelijk om over de gladde tatami mat omhoog te klimmen.

Lachend gingen we door naar de volgende ruimte, een klein doolhof. We vonden onze weg en kwamen wat bezorgde mensen tegen die ons vroegen of we wisten waar de uitgang was. Het lachen verging ons eigenlijk wel toen ineens iedereen zo'n beetje op hetzelfde punt uitkwam en niemand wist hoe we verder moesten. Er hing een telefoon in die ruimte en een lachende medewerker gaf alleen als tip dat er iets in die ruimte was aangegeven met een tekentje.... Uiteindelijk vond een slimme Japanse man de uitweg en ging de tour verder via meer ingewikkelde Ninja trucs. Het was een heel leuke ervaring, zeker toen we uiteindelijk veilig terug in de buitenwereld uitkwamen. Een andere bezigheid in het museum was het gooien met werpsterren. Otto gooide 5 van de 7 sterren tegen het target en won een leuke prijs: Een speciale Ninja waaier.

Na het museum hadden we wel zin om wat te eten. Nagano staat bekend om haar soba, speciale noodles. In een restaurantje kozen we een locale specialiteit met deze Japanse noodles en begonnen aan het culinaire avontuur. Ondertussen stond het buiten flink te gieten, dus konden we op ons gemak eerst eten. Ons avontuur beviel niet helemaal.. De soba moest gedoopt worden in een mengsel met gegratineerde radijs. Een klein beetje van dat spul is nog wel lekker, maar de hoeveelheid die wij kregen was wat minder aantrekkelijk. Braaf hebben we onze borden leeg gegeten en toen we buiten stapten scheen er alweer een waterig zonnetje.

Na de late lunch stond er een wandeling naar een Shinto Shrine. Er stond aangegeven dat er een Upper, Middle en Lower Shrine waren in het gebied. Ons plan was om bovenaan te beginnen en dan naar beneden te wandelen. Wat we nog niet wisten, was dat er tussen iedere Shrine een wandeling van 40 minuten gepland stond. Dat was niet zo'n probleem, maar de wandeling bracht ons bij het beginpunt van de Shrine. Het daadwerkelijke heiligdom lag dan weer 40 minuten bergopwaarts. Na de Upper Shrine hielden we het voor gezien. Het was inmiddels 5 uur en het wordt hier rond half 7 al donker. We gingen de bus in en na ruim een uur stonden we weer voor het station van Nagano. Wederom waren de gereserveerde plaatsen volgeboekt, maar er was meer dan genoeg ruimte in het non-reserved gedeelte van de trein.