21 juli 2014 Minamifunabashi

Voor deze dag hadden we weer wat ontspanning gepland. Een wasje draaien, het thuisfront bellen, dat soort dingen.
Rond 4 uur hadden we afgesproken met Michael bij de guesthouse. We zouden vandaag namelijk nog iemand ontmoeten van onze vorige reis naar Japan, Yuko. In de laatste week van die vakantie waren we met een grote groep wezen kijken naar het vuurwerk, Yuko was daar ook aanwezig.

We zouden haar om 8 uur ontmoeten op haar werk in Minamifunabashi, in het zuidoosten van Tokio. Dat wij vrijwillig naar deze locatie zouden gaan is ons nog steeds een raadsel. Hier zal ik later op terugkomen.

Eerst gingen we met Michael nog langs een paar winkeltjes in Akihabara om op zoek te gaan naar wat nieuwe Final Fantasy items. Michael houdt namelijk voor mij bepaalde series in de gaten, welke niet in Europa verkocht worden.

Hierna vervolgden wij onze reis richting Minamifunabashi, namelijk naar de IKEA. Sommige mensen die ons goed kennen zullen dit met verbazing lezen. Vroeger hebben wij hier namelijk vaak gewerkt, lang niet altijd vlekkeloze dagen. Tijdens onze verbouwing van ons huisje stond een bezoek aan IKEA ook haast op de weekplanning. Sindsdien zijn wij deze keten een beetje zat. Echter heeft Japan blijkbaar ook vestigingen van IKEA, Yuko werkt er in eentje hiervan. Het concept is nagenoeg helemaal hetzelfde als dat in Nederland. Kleine verschillen zijn dat er wat meer producten zijn specifiek voor de Japanse markt, zoals sushischaaltjes, sojasauskopjes etc. Ook kan men in het restaurant rijst met kurrie krijgen. Uiteraard hebben ze ook gewoon Zweedse gehaktballen en zelfs een IKEA family card, hoewel de onze slechts in Nederland geldig is.

Eerst nog even de winkel zelf door, Michael had namelijk handdoeken nodig. Die aan een aardig lijstje moesten voldoen bovendien. Na lang gezoek hadden wij deze gevonden. Martje en ik hadden zelf nog wat schattige sojasauskopjes gescoord en funky handpoppen voor Martje. Ondanks dat het Japan was konden Martje en ik ons toch niet volledig gedragen en de IKEA-instincten kwamen naar boven om lekker gek te doen in de winkel. Dit virus hebben wij gelukkig ook sinds die dag overgedragen aan Michael. Aangezien het op dat moment richting 8 uur ging besloten wij om richting uitgang te gaan.

Na niet te lang wachten ontmoetten wij Yuko. Erg leuk om na zo'n lange tijd mensen weer terug te zien. Toen was het de missie om op zoek te gaan naar een eettentje. Uiteindelijk vonden we een zaak die een beetje een mix was tussen een Japans en een Europees restaurant, veel gerechten waar pasta's in waren gemengd, maar met een Japans tintje. Erg apart was het all-you-can-eat broodbuffet, waar er allerlei lekkere broodjes op ons lagen te wachten. Het eten was erg lekker en het was gezellig om Yuko weer te zien. Op het einde hebben we nog wat foto's gemaakt om daarna onze reis naar huis voort te zetten, welke toch nog ongeveer drie kwartier zou duren. Eenmaal op het station aangekomen van Minamifunabashi zagen wij een heel aparte vending machine. Nou zijn vending machines er in grote hoeveelheden in Japan, echter had ik er nog nooit eentje gezien welke 100% touchscreen was. Via een electronisch scherm kon je van elk product een uitvoerige productbeschrijving krijgen, erg leuk om te zien. Ook hadden ze hier koffie met luxe koeienmelk. Het flesje ook volledig in een koetjespatroon, uiteraard als Koedooder moest ik dit uitproberen, oishii!!