22 juli 2014 Yasukune Shrine & Skytree
Door: Otto
Blijf op de hoogte en volg Otto en Martje
02 Augustus 2014 | Japan, Tokio
Na een uurtje langer dan gewoonlijk uitgeslapen te hebben pakten we de metro om uit te stappen op het station van Kudanshita. Wij hadden hier de Yasukine Shrine gepland en het naastgelegen oorlogsmuseum.
De Yasukuni Shrine is bekend om het feit dat hier de lichamen liggen begraven van duizenden slachtoffers uit de tweede wereldoorlog. 30 hiervan zijn later benoemd als oorlogsmisdadigers. Hierdoor komt dit heiligdom nog regelmatig in het nieuws als de president of een hoge functionaris een bezoek brengt aan de Yasukine Shrine. De duizenden andere slachtoffers zijn belangrijker dan die 30, vind ik persoonlijk.
Ook wel apart om te zien was een apart monument van een paard. Dit bleek een gedenkmonument te zijn voor alle paarden die zijn omgekomen in de oorlogen van de 20e eeuw, ruim 5 miljoen als ik het mij goed kan herinneren.
Hierna zijn wij het oorlogsmuseum binnengegaan. Bij de entree stond al een groot Japans gevechtsvliegtuig, een locomotief van de Burma-Siam lijn en grote kanonnen. Voorbij dat punt was het helaas verboden om foto's te maken.
Er waren verschillende routes door het museum heen, afhankelijk hoe veel tijd bezoekers wilden besteden aan het museum. Uiteraard kozen wij voor de langste route, waarbij je het hele museum zou zien. Aangezien Japan een vrij lange historie heeft van oorlogen was er genoeg om te zien. Het museum was op een chronologische manier opgebouwd, dus in het begin werden bijvoorbeeld de oorlogen tussen de verschillende samurai beschreven. Als laatste de tweede wereldoorlog.
Vooral het laatste gedeelte was erg indrukwekkend, om de oorlog te zien vanaf de andere kant. Op veel plekken lagen de laatste brieven naar het thuisfront van omgekomen soldaten/generaals/verpleegsters. Dit soort dingen maakten het toch allemaal een stuk persoonlijker dan slechts de geschiedenisfeitjes opdreunen. Het begon met brieven naar huis van uitgezonden soldaten, maar des te verder de oorlog kwam des te grimmiger de brieven werden. Het werden echt afscheidsbrieven. Op het einde zelfs brieven van Kamikazepiloten en ter dood veroordeelde generaals op bijvoorbeeld Bali. Op zowel Martje als mij heeft dit museum een flinke indruk gemaakt.
Nog onder de indruk van het museum hebben we genoten van een veel te dure beker ijskoffie om daarna, wederom via de metro, onze weg te vervolgen naar Oshiage, een voormalig weinig zeggend station, wat tegenwoordig immens druk is vanwege de nieuwe Skytree. Twee jaar geleden is dit immense gebouw geplaatst, vorige keer dat wij in Japan waren was dit er dus nog niet.
Destijds zijn wij wel in de Tokyo Tower geweest, een soort grotere rood/witte kopie van de Eiffeltoren. Echter de Tokyo Skytree is bijna twee keer zo groot als de Tokyo Tower en hiermee het grootste gebouw van Japan, 634m hoog. Hiermee is het overigens ook de grootste toren van de wereld, niet het hoogste gebouw, dat staat in Dubai.
De eerste 8 verdiepingen van dit gebouw zijn volgegooid met allerlei leuke winkeltjes en restaurants. Uiteraard hebben Martje en ik ons hier zeer vermaakt. Als lunch hebben we gekozen voor okonomiyaki, een heerlijke Japanse soort pannenkoek.
Uiteraard konden we een bezoek aan de Disney winkel niet voorbij laten gaan, waar Martje allerlei schattige Disney spulletjes heeft gekocht. Haar nieuwste liefhebberij is Tsumtsums, dit zijn een soort stapelbare kleine knuffeltjes van Disney. Wat ze ook niet allemaal verzinnen daar in Japan.
Er zijn twee verschillende observatory decks in de Tokyo Skytree. De eerste is op 350m hoogte en de tweede op 450m hoogte. Aangezien het redelijke bedragen waren hebben we besloten om het te houden op die van 350m. Onze eerste stop was een hypermoderne lift die ons naar boven zou brengen. Deze lift zou ons met 60m per seconde naar boven brengen. We hebben nog nooit in zo'n snelle lift gezeten. Met dichtgeklapte oren kwamen we uiteindelijk op 350m hoogte uit de lift. Wow wat een uitzicht echt. Helaas was het licht bewolkt, waardoor het zicht beperkt was, anders was het mogelijk om zelfs Fuji te zien vanaf deze toren. Desondanks was het een prachtig ervaring om zo hoog in de lucht te zitten. Zelfs alle wolkenkrabbers in de buurt leken kleine gebouwtjes vergeleken met de Skytree. Een leuke toevoeging waren de touchscreenpanelen. Via deze kaarten kon je inzoomen op stukken in de verte, zien hoe deze in de avond eruit zagen en zelfs historische feitjes krijgen over de buurt. Een mooie ervaring.
Eenmaal weer beneden aangekomen hebben we genoten van een Japanse chocomel met mangosmaak, erg bijzonder, maar wel bijzonder lekker. In de avond hebben we nog lekker gek gedaan samen met Michael bij Yamachan. Met lekker veel vlees op en een paar drankjes vielen we 's avonds lekker in slaap na een mooie dag.
De Yasukuni Shrine is bekend om het feit dat hier de lichamen liggen begraven van duizenden slachtoffers uit de tweede wereldoorlog. 30 hiervan zijn later benoemd als oorlogsmisdadigers. Hierdoor komt dit heiligdom nog regelmatig in het nieuws als de president of een hoge functionaris een bezoek brengt aan de Yasukine Shrine. De duizenden andere slachtoffers zijn belangrijker dan die 30, vind ik persoonlijk.
Ook wel apart om te zien was een apart monument van een paard. Dit bleek een gedenkmonument te zijn voor alle paarden die zijn omgekomen in de oorlogen van de 20e eeuw, ruim 5 miljoen als ik het mij goed kan herinneren.
Hierna zijn wij het oorlogsmuseum binnengegaan. Bij de entree stond al een groot Japans gevechtsvliegtuig, een locomotief van de Burma-Siam lijn en grote kanonnen. Voorbij dat punt was het helaas verboden om foto's te maken.
Er waren verschillende routes door het museum heen, afhankelijk hoe veel tijd bezoekers wilden besteden aan het museum. Uiteraard kozen wij voor de langste route, waarbij je het hele museum zou zien. Aangezien Japan een vrij lange historie heeft van oorlogen was er genoeg om te zien. Het museum was op een chronologische manier opgebouwd, dus in het begin werden bijvoorbeeld de oorlogen tussen de verschillende samurai beschreven. Als laatste de tweede wereldoorlog.
Vooral het laatste gedeelte was erg indrukwekkend, om de oorlog te zien vanaf de andere kant. Op veel plekken lagen de laatste brieven naar het thuisfront van omgekomen soldaten/generaals/verpleegsters. Dit soort dingen maakten het toch allemaal een stuk persoonlijker dan slechts de geschiedenisfeitjes opdreunen. Het begon met brieven naar huis van uitgezonden soldaten, maar des te verder de oorlog kwam des te grimmiger de brieven werden. Het werden echt afscheidsbrieven. Op het einde zelfs brieven van Kamikazepiloten en ter dood veroordeelde generaals op bijvoorbeeld Bali. Op zowel Martje als mij heeft dit museum een flinke indruk gemaakt.
Nog onder de indruk van het museum hebben we genoten van een veel te dure beker ijskoffie om daarna, wederom via de metro, onze weg te vervolgen naar Oshiage, een voormalig weinig zeggend station, wat tegenwoordig immens druk is vanwege de nieuwe Skytree. Twee jaar geleden is dit immense gebouw geplaatst, vorige keer dat wij in Japan waren was dit er dus nog niet.
Destijds zijn wij wel in de Tokyo Tower geweest, een soort grotere rood/witte kopie van de Eiffeltoren. Echter de Tokyo Skytree is bijna twee keer zo groot als de Tokyo Tower en hiermee het grootste gebouw van Japan, 634m hoog. Hiermee is het overigens ook de grootste toren van de wereld, niet het hoogste gebouw, dat staat in Dubai.
De eerste 8 verdiepingen van dit gebouw zijn volgegooid met allerlei leuke winkeltjes en restaurants. Uiteraard hebben Martje en ik ons hier zeer vermaakt. Als lunch hebben we gekozen voor okonomiyaki, een heerlijke Japanse soort pannenkoek.
Uiteraard konden we een bezoek aan de Disney winkel niet voorbij laten gaan, waar Martje allerlei schattige Disney spulletjes heeft gekocht. Haar nieuwste liefhebberij is Tsumtsums, dit zijn een soort stapelbare kleine knuffeltjes van Disney. Wat ze ook niet allemaal verzinnen daar in Japan.
Er zijn twee verschillende observatory decks in de Tokyo Skytree. De eerste is op 350m hoogte en de tweede op 450m hoogte. Aangezien het redelijke bedragen waren hebben we besloten om het te houden op die van 350m. Onze eerste stop was een hypermoderne lift die ons naar boven zou brengen. Deze lift zou ons met 60m per seconde naar boven brengen. We hebben nog nooit in zo'n snelle lift gezeten. Met dichtgeklapte oren kwamen we uiteindelijk op 350m hoogte uit de lift. Wow wat een uitzicht echt. Helaas was het licht bewolkt, waardoor het zicht beperkt was, anders was het mogelijk om zelfs Fuji te zien vanaf deze toren. Desondanks was het een prachtig ervaring om zo hoog in de lucht te zitten. Zelfs alle wolkenkrabbers in de buurt leken kleine gebouwtjes vergeleken met de Skytree. Een leuke toevoeging waren de touchscreenpanelen. Via deze kaarten kon je inzoomen op stukken in de verte, zien hoe deze in de avond eruit zagen en zelfs historische feitjes krijgen over de buurt. Een mooie ervaring.
Eenmaal weer beneden aangekomen hebben we genoten van een Japanse chocomel met mangosmaak, erg bijzonder, maar wel bijzonder lekker. In de avond hebben we nog lekker gek gedaan samen met Michael bij Yamachan. Met lekker veel vlees op en een paar drankjes vielen we 's avonds lekker in slaap na een mooie dag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
