25 juli 2014 Akihabara, de laatste dag?
Door: Otto
Blijf op de hoogte en volg Otto en Martje
05 Augustus 2014 | Japan, Tokio
Helaas komt aan alles een einde, dus ook aan deze prachtige vakantie. Vandaag alles lekker op het gemak. Maar helaas moesten de koffers weer gepakt worden. Aangezien we veel mooie spullen gekocht hadden was het weer een hele puzzelpartij om alles erin te krijgen. Gelukkig hadden we het maximale formaat handbagage mee, waardoor we die vol konden stoppen met de wat zwaardere zaken, scheelt toch weer aanzienlijk.
Aangezien het kamertje te krap was om met zijn tweetjes de koffers in te pakken hebben we besloten om dit maar omstebeurt te doen, terwijl de ander beneden in de lounge wat kon ontspannen en gamen.
Na veel proppen, stampen, schoppen en schelden waren beide koffers zo goed als gevuld en konden we beneden even genieten van de rust en de brunch. Op dat moment keek ik via mijn tablet naar mijn e-mail om alvast online in te checken voor de vlucht van de volgende ochtend. Echter tot mijn schrik bleek dat ik een mail had ontvangen van de KLM dat onze vlucht was geannuleerd en was verplaatst naar een dag later, zelfde tijd. Een specifieke reden was niet benoemd. Chaos, paniek en gevloek was de eerste reactie. Hierdoor zouden we sowieso wat krapper uitkomen met de bruiloft op dinsdag, minder tijd om thuis alles op orde te krijgen en bij te komen van de jetlag, maar dat was niet het enige. Uiteraard moest er ook nog een verblijfplaats geregeld worden. Dus eerst meteen bij de balie vragen of er voor de volgende nacht nog een plekje vrij was. Helaas, alles was vol, en hij vermoedde dat veel plekken in de regio vol zouden zijn. De volgende avond zou namelijk een van de grootste vuurwerkshows van Japan gegeven worden in Asakusa, niet heel erg ver van onze locatie.
Eerst maar eens bellen met KLM zelf over het hoe en wat van de annulering. Nadat we een bandje uitgescholden hadden kregen we eindelijk een daadwerkelijk persoon aan de lijn. We werden netjes te woord gestaan, echter wist zij zelf ook niet de precieze reden van de annulering, het ging om een technische reden, maar wat precies, dat kon zij ons ook niet vertellen. Er werd ons echter wel verteld dat de kosten van de extra dag gedeclareerd konden worden bij de KLM, mits het binnen de perken bleef. Een verblijf in het Hilton zat er dus helaas niet in. Maar dat het werd vergoed was in ieder geval mooi om te horen. Hoewel dat nog geen oplossing was voor het probleem van onze slaapplaats, dus dat was de volgende stap.
Toevallig was er direct tegenover onze guest house een regulier hotel, dus daar direct kijken. Helaas, helemaal vol. Teleurgesteld ging ik terug naar het guesthouse om te kijken of zij ons konden helpen een slaapplaats te vinden. Ze gaven de tip dat een straat verder nog een hotel aanwezig was, Nihonbashi Villa genaamd. Dat klonk in ieder geval al goed. Wederom richting het hotel gehaast, bingo! Zij hadden nog wel plaats, werd een aardige rekening, maar dan zouden we in ieder geval de laatste nacht in een daadwerkelijk hotel verblijven in plaats van een krap kamertje in een guest house.
Opgelucht dat alles geregeld was waren we nu klaar om te feesten in de avond. We hadden namelijk een avondje karaoke gepland met Michael en Yuko en later op de avond zou Chika ook nog komen. Oorspronkelijk zouden we ons moeten inhouden omdat we de volgende ochtend vroeg zouden vliegen, echter aangezien we een extra nachtje hadden konden we nu lekker losgaan.
Michael was uit zijn werk naar ons toegekomen, en in Akihabara zouden we Yuko ontmoeten. Na veel gezoek naar een eettentje zijn we lekker fatzig gaan eten bij een American diner. Een lekker vlezige spicy cheeseburger ging er wel in, en gewoon omdat het kon, frietjes eten met stokjes. De serveerster keek alleen wel een klein beetje raar toen ik om mayonaise vroeg.
Nadat de buikjes vol zaten vond Yuko dat we weer in zo'n fotoapparaat moesten. Wederom waren het zwaar onmannelijke foto's, maar desondanks zeer plezierig.
Hierna vervolgden we ons richting de karaoke-tent en we begonnen meteen met een lekker drankje. Uiteraard volgden daarna veel slechte muziek zoals abba, dragosta din tae, barbie girl etc. Een gangsterrap duet met Michael mocht natuurlijk ook niet ontbreken.
Ongeveer 10 minuten voor het einde kwam Chika nog aan. Chika kenden we ook van de guest house 3 jaar geleden. Helaas was het karaoke alweer bijna klaar en werden we op de reis naar beneden in de lift "lastig gevallen" door dronken Japanse zakenmannen die in het Engels slap tegen ons aan begonnen te lullen, erg bijzonder. Het was kort maar krachtig, want niet lang daarna moesten Chika en Yuko alweer naar huis om een laatste trein te halen. Daarvoor nog even snel wat leuke foto's gemaakt ter herinnering.
Het zou onze bonte avond worden, maar met de prijzen van de karaoketent viel dit nog best tegen. Dus samen met Michael besloten we om nog een drankje te doen bij een convenience store. Het makkelijke van Japan is dat je op ongeveer elke hoek een convenience store hebt, dat deze 24 uur per dag geopend zijn, en dat je op straat mag drinken. Hierdoor konden we genieten van cocktails in blik op de stoep van de winkel. We kwamen hierna met het prachtige idee om op de terugweg naar huis bij iedere convenience store een blikje te nuttigen. Dit bleek een slecht idee te zijn en na 2 stuks zijn we maar gestopt. Die halve liters komen toch wel aan als je moe bent namelijk, afgezien van het feit dat we er nog langs een stuk of 4 andere zouden komen. Blij en jolig kwamen we aan bij de guest house. Verrassend genoeg was dit dus toch niet de laatste dag. Morgen nog een laatste dag om van te genieten. Proost op de KLM!
Aangezien het kamertje te krap was om met zijn tweetjes de koffers in te pakken hebben we besloten om dit maar omstebeurt te doen, terwijl de ander beneden in de lounge wat kon ontspannen en gamen.
Na veel proppen, stampen, schoppen en schelden waren beide koffers zo goed als gevuld en konden we beneden even genieten van de rust en de brunch. Op dat moment keek ik via mijn tablet naar mijn e-mail om alvast online in te checken voor de vlucht van de volgende ochtend. Echter tot mijn schrik bleek dat ik een mail had ontvangen van de KLM dat onze vlucht was geannuleerd en was verplaatst naar een dag later, zelfde tijd. Een specifieke reden was niet benoemd. Chaos, paniek en gevloek was de eerste reactie. Hierdoor zouden we sowieso wat krapper uitkomen met de bruiloft op dinsdag, minder tijd om thuis alles op orde te krijgen en bij te komen van de jetlag, maar dat was niet het enige. Uiteraard moest er ook nog een verblijfplaats geregeld worden. Dus eerst meteen bij de balie vragen of er voor de volgende nacht nog een plekje vrij was. Helaas, alles was vol, en hij vermoedde dat veel plekken in de regio vol zouden zijn. De volgende avond zou namelijk een van de grootste vuurwerkshows van Japan gegeven worden in Asakusa, niet heel erg ver van onze locatie.
Eerst maar eens bellen met KLM zelf over het hoe en wat van de annulering. Nadat we een bandje uitgescholden hadden kregen we eindelijk een daadwerkelijk persoon aan de lijn. We werden netjes te woord gestaan, echter wist zij zelf ook niet de precieze reden van de annulering, het ging om een technische reden, maar wat precies, dat kon zij ons ook niet vertellen. Er werd ons echter wel verteld dat de kosten van de extra dag gedeclareerd konden worden bij de KLM, mits het binnen de perken bleef. Een verblijf in het Hilton zat er dus helaas niet in. Maar dat het werd vergoed was in ieder geval mooi om te horen. Hoewel dat nog geen oplossing was voor het probleem van onze slaapplaats, dus dat was de volgende stap.
Toevallig was er direct tegenover onze guest house een regulier hotel, dus daar direct kijken. Helaas, helemaal vol. Teleurgesteld ging ik terug naar het guesthouse om te kijken of zij ons konden helpen een slaapplaats te vinden. Ze gaven de tip dat een straat verder nog een hotel aanwezig was, Nihonbashi Villa genaamd. Dat klonk in ieder geval al goed. Wederom richting het hotel gehaast, bingo! Zij hadden nog wel plaats, werd een aardige rekening, maar dan zouden we in ieder geval de laatste nacht in een daadwerkelijk hotel verblijven in plaats van een krap kamertje in een guest house.
Opgelucht dat alles geregeld was waren we nu klaar om te feesten in de avond. We hadden namelijk een avondje karaoke gepland met Michael en Yuko en later op de avond zou Chika ook nog komen. Oorspronkelijk zouden we ons moeten inhouden omdat we de volgende ochtend vroeg zouden vliegen, echter aangezien we een extra nachtje hadden konden we nu lekker losgaan.
Michael was uit zijn werk naar ons toegekomen, en in Akihabara zouden we Yuko ontmoeten. Na veel gezoek naar een eettentje zijn we lekker fatzig gaan eten bij een American diner. Een lekker vlezige spicy cheeseburger ging er wel in, en gewoon omdat het kon, frietjes eten met stokjes. De serveerster keek alleen wel een klein beetje raar toen ik om mayonaise vroeg.
Nadat de buikjes vol zaten vond Yuko dat we weer in zo'n fotoapparaat moesten. Wederom waren het zwaar onmannelijke foto's, maar desondanks zeer plezierig.
Hierna vervolgden we ons richting de karaoke-tent en we begonnen meteen met een lekker drankje. Uiteraard volgden daarna veel slechte muziek zoals abba, dragosta din tae, barbie girl etc. Een gangsterrap duet met Michael mocht natuurlijk ook niet ontbreken.
Ongeveer 10 minuten voor het einde kwam Chika nog aan. Chika kenden we ook van de guest house 3 jaar geleden. Helaas was het karaoke alweer bijna klaar en werden we op de reis naar beneden in de lift "lastig gevallen" door dronken Japanse zakenmannen die in het Engels slap tegen ons aan begonnen te lullen, erg bijzonder. Het was kort maar krachtig, want niet lang daarna moesten Chika en Yuko alweer naar huis om een laatste trein te halen. Daarvoor nog even snel wat leuke foto's gemaakt ter herinnering.
Het zou onze bonte avond worden, maar met de prijzen van de karaoketent viel dit nog best tegen. Dus samen met Michael besloten we om nog een drankje te doen bij een convenience store. Het makkelijke van Japan is dat je op ongeveer elke hoek een convenience store hebt, dat deze 24 uur per dag geopend zijn, en dat je op straat mag drinken. Hierdoor konden we genieten van cocktails in blik op de stoep van de winkel. We kwamen hierna met het prachtige idee om op de terugweg naar huis bij iedere convenience store een blikje te nuttigen. Dit bleek een slecht idee te zijn en na 2 stuks zijn we maar gestopt. Die halve liters komen toch wel aan als je moe bent namelijk, afgezien van het feit dat we er nog langs een stuk of 4 andere zouden komen. Blij en jolig kwamen we aan bij de guest house. Verrassend genoeg was dit dus toch niet de laatste dag. Morgen nog een laatste dag om van te genieten. Proost op de KLM!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
