26 juli 2014 Hanabi, de laatste dag

Helaas zou dit toch echt de laatste dag worden. Na de toch nog redelijk bonte avond hadden we de wekker maar om 10 uur gezet. We moesten om 11 uur uitchecken, maar aangezien de koffers al klaar waren hoefde er niet erg veel te gebeuren gelukkig.
Ook al waren we uitgecheckt, we konden uiteraard nog wel gebruik maken van de loungekelder. Eerst maar eens uitgebreid ontbijten, met allerlei dingen die we altijd nog eens wilden uitproberen. Zoals luxe Japanse zoete broodjes en rare toetjes. Ijskoffie met kokossmaak vond ik ook een groot succes.

De dag ervoor hadden we het er nog over dat het zo jammer was dat we het vuurwerk net met 1 dag zouden missen..5 minuten daarna vond ik in mijn e-mail de annulering van onze vlucht. Maar dit betekende dat we die avond wel nog naar het vuurwerk zouden kunnen gaan. Toch nog een geluk bij een ongeluk.

Ook al hebben we hier minder mensen ontmoet dan in het guesthouse 3 jaar geleden, we hebben het er zeker wel gezellig gehad. Vooral het personeel was erg vriendelijk. We moesten bij het afscheid daarom ook meerdere malen op de foto. Aangezien het guesthouse als thema ninja had, wilden ze dat iedereen met een ninjawapen op de foto ging. Mijn oog viel uiteraard op de gare plastic nunchaku's, maar wist de crew toch erg te verbazen dat ik zelfs hier leuke moves mee kon. Dat wilden ze maar al te graag op de camera zetten. Hierna nog een bedanktekst in het Japans op de muur gezet bij de ingang, welke vol stond met allerlei afscheidsteksten.

Michael was ook nog erg benieuwd naar het vuurwerk, dus we zouden hem om kwart over 3 bij het hotel ontmoeten. Daar konden we namelijk om 3 uur inchecken. Het was wel even een schok om in een hotel te zitten in Japan. Het was niet gigantisch groot, maar iets lijkt al snel groot vergeleken met ons kleine kamertje in de guesthouse. En we hadden in ieder geval normale bedden, en zelfs een bad, altijd lekker. Konden we toch nog de laatste nacht genieten van enige luxe.

Na het inchecken vervolgden we onze weg naar Akihabara, aangezien Michael daar zijn fiets moest ophalen van de fietsenmaker. Daar vlakbij zat een lekker sushirestaurant. Aangezien we nog amper sushi hadden gegeten deze hele vakantie besloten we om ons lekker uit te leven en te laten verwennen met echte goede Japanse sushi. Het is toch wel een flink verschil met de sushi die we gewend zijn in Nederland, hoewel dat ook harstkke lekker kan zijn. Met een vol buikje stapten we in de metro richting Asakusa, waar het vuurwerk zou zijn. Hiervoor zouden we moeten overstappen op station Ueno.

Eenmaal aangekomen op het station van Ueno schrokken we toch wel flink. Er stonden daar allerlei mensen van de politie en de Japan Railways om de drommen mensen die naar het vuurwerk wilden, in goede banen te leiden. Letterlijk duizenden mensen waren op dit station aanwezig, en de rij richting de poortjes alleen al leek oneindig. We kregen het idee dat we nooit op tijd aanwezig zouden zijn voor het vuurwerk. Echter bleek het mee te vallen dankzij de Japanse organisatiekunsten. In Nederland zouden mensen geplet worden en er chaos uitbreken, in Japan staat alles en iedereen netjes in de rij en binnen tien minuten werden we een trein ingepropt door een proppersoon (jazeker dat is een echte baan). Echter tijdens het drukken werd Michael een trein eerder erin gedrukt, waardoor we elkaar helaas uit het oog verloren. We zouden op elkaar wachten op Asakusa. Helaas bleek dat ze de treinen op verschillende perrons lieten aankomen en raakten we elkaar daardoor kwijt.

Na veel gezoek en gebel is het ons eindelijk gelukt om Michael terug te vinden, het vinden voor een goed plekje voor het vuurwerk bleek helaas een stuk moeilijker dan gedacht aangezien veel wegen waren afgezet. Desondanks hebben we toch kunnen genieten van veel mooi vuurwerk. Dit vuurwerk zouden we gemist hebben als onze vlucht niet geannuleerd zou zijn. Dus hartelijk bedankt voor een extra dagje Japan KLM!

Na een lange wandeling kwamen we weer terug bij het station van Asakusa om terug te keren naar Akihabara. Daar hebben we nog lekker gegeten bij Denny's, waar we ook de eerste dag hadden gegeten met Michael. Zo was de cirkel helemaal rond. Nog lekker genoten van typisch Japanse hapjes om daarna langzaam maar zeker terug te lopen naar het hotel. Voor het hotel, op een bankje, hebben we nog genoten van wat drankjes en lekker lang gekletst, veel foto's gemaakt, om uiteindelijk afscheid te nemen van Michael. Deze vakantie hebben we veel met hem opgetrokken en is het echt een goede vriend van ons geworden.

Langzamerhand was het al vrij laat geworden, maar we konden in ieder geval nog een paar uur genieten van onze lekkere hotelkamer, inclusief lekker warm bad. Die luxe hebben we toch wel gemist in de guest house.

Helaas ging alweer om 5 uur de wekker, aangezien we om 6:14 alweer de trein moesten hebben richting Narita Airport. De avond daarvoor hadden we gelukkig al de boodschapjes voor het ontbijt gedaan, waardoor we in de trein op ons gemak konden genieten van de lekkere broodjes die Japan te bieden heeft.

Op het vliegveld kwamen we erachter dat onze vlucht nog met ongeveer een uur vertraagd was ook, dus in totaal 25 uur vertraging, beetje jammer, dat uurtje hadden wij met liefde nog willen doorbrengen in onze lekkere hotelbedjes.
Gelukkig konden we ons nog wel vermaken op de luchthaven, aangezien hier zelfs een Hello Kitty Store zat voor Martje. Dus nog een gotochi gekocht van Narita Airport en een origami boek voor Martje en een boek over leuke ninjafeitjes voor mij.

Uiteindelijk na lang wachten konden we dan eindelijk het vliegtuig in, tot onze verbazing hadden we leukere stoelen gekregen, waar gewoonlijk voor bijbetaald moest worden. Dat is dan tenminste een leuke verrassing. Hierbij was meer beenruimte en extra opbergruimte aan de zijkant, altijd lekker tijdens een vlucht van 11 uur.

Aan lekker eten ontbrak het uiteraard niet tijdens de vlucht, dus we genoten voor de laatste keer nog van lekker Japans eten. Om nog een beetje in de Japanse sfeer te blijven deden we steeds een klein gesprekje voeren met een Japanse stewardess als deze langs ons kwam. Als waardering gaf ze ons tussendoor een zak met snoepjes en snackies als cadeautje, erg leuk. Toen Martje op het eind enkele origami kraanvogels voor haar had gevouwen was ze helemaal in de zevende hemel over ons. Het bleek dat er in de 7 jaar dat ze in het vak zat nog nooit een passagier was geweest die haar een cadeau had gegeven. Even later kwam ze zelf nog terug met een huisje van KLM en wat badartikelen. En bovendien een briefje met haar facebook, hebben we toch nog een nieuwe vriendin overgehouden aan deze reis. Een prachtig einde van een prachtige vakantie.

Het zal allemaal weer wennen zijn in Nederland, maar we hebben een prachtige vakantie gehad. Een begin van een mooie toekomst samen, aangezien we de dinsdag na de vakantie onze bruiloft op de planning hebben staan. We zijn er klaar voor!