14 juli Matsushima

Op de eerste dag van de Railpass week zijn we de trein in geklommen naar het noordelijke deel van Japan. Om half 8 stonden we klaar op het locale station Bakurochou om in een volgeladen trein naar Tokyo te reizen. Vanaf de hoofdstad hadden we gereserveerde plaatsen in de Shinkansen, de Japanse hoge snelheidstrein. Na een tocht van 2 uur en 15 minuten kwamen we aan in Sendai, waar we overstapten op een locale trein naar het station Matsushimakaigen. Onderweg veranderde de omgeving van hoge gebouwen en veel verkeer naar meer landelijk gebied met groene vlaktes en bergen.

Matsushima ligt aan de kust van Japan en haar baai staat bekend als één van de drie mooiste plaatsen in Japan. Vanaf het stadje is een groot aantal eilanden te zien en een aantal zijn opengesteld voor bezoekers. Onze eerste activiteit in de baai was dan ook een bezoek aan Oshima eiland. Dit kleine eilandje was gedecoreerd met een aantal beelden en wat zitplaatsen voor de bezoekers.

Na het eerste eilandje vervolgden we onze tocht naar het grotere fukuurajima eiland. Om deze berg in de oceaan te kunnen bereiken is een 250 meter lange brug aangelegd. Aangekomen op het grote eiland was er een keuze uit verschillende routes over het eiland heen. De ene route was voor de wat meer genki boswandelaars, de andere voor mensen die de voorkeur geven aan een duidelijk aangegeven pad. Bij ieder kruispunt kon van route worden gewisseld, dus hebben wij een mix gemaakt tussen de Tarzan route en de Puddingtarzan route. Onderweg werd uitleg gegeven over de bomen en planten die te zien waren en de beide routes brachten haar avonturiers naar uitkijkplaatsen over de oceaan met haar talloze eilanden.

Na het natuurbezoek was er een tempel aan de beurt, namelijk de Zuiganji tempel. Door restauratiewerkzaamheden aan het tempelcomplex was het niet mogelijk om de tempel zelf te bezoeken. Als troostprijs voor al die verdrietige bezoekers was er een expositie aan het geheel toegevoegd. Er waren onderdelen van de tempel tentoongesteld, waaronder de beelden van de oprichters. Ook was er een museum met archeologische vondsten zoals maskers. De uitleg hierbij was, dat als je goed keek, je verschillende gezichtsuitdrukkingen herkent. Wij kwamen niet veel verder dan 'Bang gezicht, bang gezicht, scheve bakkes', maar je zal er vast meer uit halen als je per masker een uurtje observeert. Het zijn er alleen wel 20 en foto's maken mocht niet...

Na de tempel werd het tijd om de trein weer op te zoeken. Daar maakten we kennis met een klein, bijna tandloos Japans meisje. Na een grondige observatie van deze blanke vreemdelingen besloot het hummeltje ons te belonen met een Big Smile en een spelletje Kiekeboe. Ook kregen we een cadeau: papa's bril die hardhandig van zijn gezicht werd getrokken. Na deze baldadigheden viel de kleine dame in slaap. Bij aankomst in Tokyo werd ze kort wakker om ons uit te zwaaien.